ikona

to wypisane korolami imię Boga, to okno do wieczności, poprzez które można zobaczyć Boży świat. Ikona jest widzialną Ewangelią, malarskim objawieniem do Ewangelii. Wykracza poza to co doświadczalne. Uobecnia świat ducha, wprowadza w ten świat.

Dla ikony czas nie istnieje, przekracza czas. Ikona jest słowem żywym, przemawia językiem barw, symboli, figur. Jest hymnem pochwalnym, potokiem chwały, jest kanałem łaski poprzez, który docierają do modlącego się dary i łaski od Pana.

Ikona należy do sakramentaliów obecności. Jest to obecność osób świętych przedstawionych na ikonach, a poprzez nie obecność samego Boga. Ikona jest nieodzownym elementem wschodniej liturgii i najlepiej ją można zrozumieć we wnętrzu cerkwi.

Ikona żyje jeśli ktoś się przed nią modli. Dla św. Jana z Damaszku wszystko właściwie jest obrazem czyli ikoną. W każdym człowieku znajduje się obraz – ikona Boga.

Święty Jan z Damaszku mówił, że pierwszą ikonę sporządził sam Bóg. On bowiem zrodził Syna czyli swoje Słowo – zrodził tym samym swoje podobieństwo, swój żywy obraz.

Chrystus przyszedł na ziemię by objawić ludziom Boga, stał się jego widzialnym obrazem. Dziś przed naszymi oczyma staje ikona, by nadal objawiać nam rzeczywistość Bożą.